De geopolitieke en digitale werkelijkheid ontwikkelt zich sneller dan beleidsstructuren kunnen bijbenen. Terwijl Europese spanningen oplopen en cyberdreigingen zich in hoog tempo blijven ontwikkelen, is het moment waarop de Nederlandse Digitaliseringsstrategie (NDS) gepresenteerd zou worden, vervallen. Niet alleen door politieke omstandigheden, maar ook door een gebrek aan structurele borging van digitale regie.
De NDS markeerde een belangrijke stap richting meer centrale sturing op thema’s als cloud, AI en digitale weerbaarheid. Die koerswijziging blijft urgent. Want hoewel de strategie niet politiek controversieel lijkt, ontbreekt nu formeel het mandaat om de noodzakelijke afspraken door te voeren. Tegelijkertijd loopt ook de invoering van de Cyberbeveiligingswet – bedoeld om de NIS2-richtlijn nationaal te implementeren – vertraging op tot medio 2025. Dit betekent dat Nederland voorlopig functioneert zonder duidelijke juridische kaders voor ketenverantwoordelijkheid, meldplichten of toezicht in het digitale domein.
Digitale veiligheid zou geen beleidsoptie of politieke speelbal moeten zijn, maar een vast onderdeel van de vitale infrastructuur van een moderne staat. Dreigingen zijn niet tijdelijk, maar structureel. Dat vraagt om een fundament dat onafhankelijk is van formaties, termijnen of ministerportefeuilles.
De afgelopen weken hebben vooral duidelijk gemaakt wat er ontbreekt: bestuurlijke continuïteit, centrale coördinatie en uitvoeringskracht. Niet in de vorm van nieuwe plannen, maar in het duurzaam borgen van regie. De vertraging van formele documenten mag geen reden zijn tot stilstand. Juist nu is het zaak om digitale weerbaarheid te zien als kritieke voorwaarde voor stabiliteit – en om daar naar te handelen. Onafhankelijk van politiek tempo.
